Kamandag ng Lason

Habang panahon labis na kabigatan,
Iyong nararanasan sa iyong buhay.
Hindi mo madama ang katahimikan.
O ang araw man na nais mong sumilay.

Di mo alintana kung ano ang bunga,
Ng isang kamandag na lason na ito.
Na sa iyo’y pilit na nagpapahina.
Sa simula pa, maging hanggang sa dulo.

Nais mang tumakbo at ito’y labanan
Hindi makawala sa pagkakagapos
Hanggang sa humantong sa iyong hantungan
At dito nabatid ang poot na labis.

Huwag mong isara ang iyong mga mata
Buksan ang pandinig at ika’y makinig
Sa katotohanang magbibigay laya
Upang lason ay mawalan ng kamandag.

Lumapit ka sa “ilaw” at magsisi ka.
Magpasakop at ikaw ay magtiwala.
Dahil tanging siya at wala ng iba.
Ang sa “lason” ay magpapawalang “bisa”.

Sa Diyos lamang ang Papuri!